آه خدای من . چه کشفِ حیرت آوری !!! تو و تو و تو و حجمِ زیادی از عکسهای تو
و ناگهان، در تنهاییهای من ، در تاریکی وحشت آورِ این اتاق ، نگاهت جانِ تازهای میگیرد. ناگهان به این حقیقت تلخ میرسم که سیاهترین مردمکهای دنیا با من قهر کرده اند . ناگهان به این حقیقتِ تلخ میرسم که از پسِ سالها انتظار، هنوز ندارمت، نیامدهای و شاید هرگز فکرِ آمدن به مخیله ات خطور نکند
ولی من چنان مؤمنم به رسیدن که مقدسترین لحظهها را جمع کردهام برای روز آمدنت.
، کسی گفت : امید آخرین چیزیست که میمیرد
آه محبوبِ همیشه غایبِ من !
به شهادتِ عکسها . فصلِ سرما که گذشت . تو میآیی
درباره این سایت